Μέχρι περίπου τον μεσαίωνα μεσουρανούσε η τέχνη της αλχημείας (Αλχημεία, το Κλειδί των Μυστηρίων. Εκδόσεις Ανιχνευτές.σελ. 80-85.) , κάτι σαν την σημερινή χημεία. Σε αυτήν την τέχνη, κυρίαρχο όλο έπαιζε η χρήση διαφόρων υλικών και κυρίως των μετάλλων. Εξ' άλλου δεν διαφέρει πολύ η όλη διαδικασία από την μετατροπή του σιδήρου σε ατσάλι και η μορφοποίησή του σε Σπαθιά ή άλλα αντικείμενα. Αν και απλή η διαδικασία της μετατροπής του σιδήρου σε ατσάλι, θερμαίνοντας τον σίδηρο και μετά την μορφοποίησή του η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας, εν τούτοις, δεν ήταν τέχνη η οποία ήταν εύκολη.
Σε αντίστοιχες μετατροπές με κυρίαρχη αυτή της μετατροπής μετάλλου σε χρυσό, καταπιάνονταν οι αλχημιστές κάποιου επιπέδου μέχρι και την εποχή του μεσαίωνα. Η ίδια αυτή η μετατροπή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την ιατρική, την χημεία, την μεταλλουργία, αλλά και σε ένα διαφορετικό επίπεδο, την μετατροπή έμψυχου υλικού σε κάτι διαφορετικό. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της εκπαίδευσης, τρόπον τινά, μπορεί κάποιος να μετατρέψει ένα άγριο ζώο σε κατοικίδιο. Τα παραδείγματα εδώ μπορούν να είναι άπειρα και σίγουρα πολλά από αυτά είναι αποτέλεσμα αφ' ενός της αλχημικής και μαγικής τέχνης αρχαιοτάτων χρόνων και αφ' εταίρου της τεχνολογικής εξέλιξης που έχει προκύψει μετά την βιομηχανική επανάσταση του 18ου αιώνα.
Έτσι η σχέση μεταξύ δύο διαφορετικών συστατικών μπορεί να έχει την ίδια βάση, αλλά να πρόκειται για δυο πολύ διαφορετικά τελικά υλικά. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την περίπτωση του διαμαντιού και του κάρβουνου. Το κάρβουνο και το διαμάντι αποτελούνται από την ίδια μοριακή σύσταση, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και το κάρβουνο και το διαμάντι είναι στην ουσία το ίδιο ακριβώς υλικό. Το μόνο το οποίο αλλάζει είναι η δομή των μορίων στο κάθε ένα. Το διαμάντι έχει τα μόριά του τέλεια ευθυγραμμισμένα μεταξύ τους, ενώ στην περίπτωση του κάρβουνου,τα μόρια βρίσκονται σε μια άτακτη διάταξη. Για να γίνει η μετατροπή του κάρβουνου σε διαμάντι, πρέπει να επέλθουν μεγάλες αλλαγές σε επίπεδο χρόνου, πιέσεων και ζύμωσης, τέτοιες που δεν είναι εφικτό να γίνει από ανθρώπινο χέρι. Ο χρόνος που απαιτείται μπορεί να είναι της τάξεως των χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών και οι πιέσεις τέτοιες, που μόνο οι ογκόλιθοι της γης να μπορούν να προσφέρουν συνεπικουρούμενες από την ελκτική και μαγνητική ενέργεια της γης.
Αντίστοιχα, και ο άνθρωπος εξελίσσεται συνεχώς σε μια ατέρμονη διαδικασία μεταστοιχείωσης ή μετουσίωσης. Είναι τόσα πολλά αυτά τα οποία θα πρέπει να εναρμονιστούν στο ον άνθρωπος, που είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτή η αλλαγή να γίνει σε μια μόνο ζωή. Αρχίζοντας εσωτερικά στον άνθρωπο, θα πρέπει όλα όσα βρίσκονται μέσα στην ψυχοσύνθεση και το μυαλό του ανθρώπου να μπουν σε τέλεια τάξη, έτσι ώστε η ζύμωση που θα επέλθει από αυτή την αλλαγή να αντικατοπτριστεί και το εξωτερικό περίβλημά του. Αν και εφ' όσον ο άνθρωπος μπει σε αυτήν την διαδικασία της μετουσίωσης σε κάτι καλύτερο, πιο καθαρό, πιο κρυστάλλινο, τότε αυτή η αλλαγή θα επιφέρει και τις αντίστοιχες αλλαγές στο ίδιο του το σώμα. Δεν είναι εξ' άλλου λίγες οι αναφορές από την ιατρική και επιστημονική κοινότητα, ότι η ψυχολογία έχει την δυνατότητα να θεραπεύει το σώμα (Όταν ο νους θεραπεύει το σώμα, Manning Matthew, εκδόσεις Καστανιώτη - Επίδραση Placebo - Κβαντική Βιοανάδραση - Η Lissa Rankin, κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης ομιλίας της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης TED, εξήγησε την επίτευξη θεραπείας με τη σκέψη και μόνο.)
Θέτοντας τον άνθρωπο στην διαδικασία της μετουσίωσης, ξεκινάει μια αλχημική μετουσίωση, η οποία μετατρέπει τον άνθρωπο σε "μετάνθρωπο", σε διαμάντι, κάνοτάς τον έτσι διαυγή, μεγάλης αξίας και συμπαγή, όσο το ίδιο το διαμάντι. Τέτοια παραδείγματα έχουμε άπειρα στην χώρα μας, όσο και αν φαίνεται αυτό περίεργο ή αδύνατο. Αρκεί κανείς να σκεφτεί τους μύριους φιλοσόφους και επιφανείς της αρχαίας Ελλάδας, και θα καταλάβει αμέσως.
Βέβαια, για να γίνει αυτή η τεράστια αλλαγή, προϋποθέτει τουλάχιστον την εκ του ανθρώπου αποδοχή και θέληση για κάτι τέτοιο. Δυστυχώς στην εποχή που ζούμε, αυτό είναι μάλον μη αποδεκτό, και υπάρχουν πολλοί πολέμιοι αυτής της διαδικασίας.
Αν φανταστεί κανείς την συσχέτιση της κατάστασης του διαμαντιού με την κατάσταση του μετουσιωμένου ανθρώπου, ή "μετανθρώπου", θα δει πάρα πολλές ομοιότητες (όχι λιγότερες από αυτές του κάρβουνου με τον πρωτόγονο, ή μη εξελιγμένο άνθρωπο). Πόσο πιο συμπαγές είναι το διαμάντι από έναν Δράκοντα, ή έναν Λεωνίδα και πόσο διαυγέστερο μπορεί να είναι το διαμάντι από έναν Αριστοτέλη ή έναν Σωκράτη ή έναν Σοφοκλή;
Το δύσκολο είναι και θα παραμείνει η διαδικασία της μετάλλαξης, η οποία εκτός από χρονοβόρα είναι και απολύτως πιεστική, αφού η αντιστοιχία των πιέσεων της μετάλλαξης του διαμαντιού υφίσταται στην μετατροπή του ανθρώπου σε "καθαρό άνθρωπο". Και ποια η διαφορά της πίεσης του διαμαντιού από τα υπόλοιπα υλικά σε σχέση με την πίεση που υφίσταται ένας τέτοιος άνθρωπος από το ίδιο του το περιβάλλον, το οποίο δεν θα δεχτεί αμαχητί αυτή την εξέλιξη, αφ' ενός λόγω του νόμου της αδράνειας και αφ' εταίρου της αντίστασης των ιδίων ανθρώπων από τον μύθο της σπηλιάς του Πλάτωνα:
ΠΛΑΤΩΝ - ΠΟΛΙΤΕΙΑ - Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Μετὰ ταῦτα δή, εἶπον, ἀπείκασον τοιούτῳ πάθει τὴν
ἡμετέραν φύσιν παιδείας τε πέρι καὶ ἀπαιδευσίας. ἰδὲ γὰρ
ἀνθρώπους οἷον ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἀναπεπτα-
μένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ μακρὰν παρὰ πᾶν
τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων ὄντας ἐν δεσμοῖς καὶ τὰ
σκέλη καὶ τοὺς αὐχένας, ὥστε μένειν τε αὐτοὺς εἴς τε τὸ
[514b] πρόσθεν μόνον ὁρᾶν, κύκλῳ δὲ τὰς κεφαλὰς ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ
ἀδυνάτους περιάγειν, φῶς δὲ αὐτοῖς πυρὸς ἄνωθεν καὶ πόρ-
ρωθεν καόμενον ὄπισθεν αὐτῶν, μεταξὺ δὲ τοῦ πυρὸς καὶ
τῶν δεσμωτῶν ἐπάνω ὁδόν, παρ’ ἣν ἰδὲ τειχίον παρῳκο-
δομημένον, ὥσπερ τοῖς θαυματοποιοῖς πρὸ τῶν ἀνθρώπων
πρόκειται τὰ παραφράγματα, ὑπὲρ ὧν τὰ θαύματα δεικνύασιν.
Ὁρῶ, ἔφη.
Μετάφραση
Ύστερ' από αυτά, είπα, δοκίμασε να απεικονίσεις την ανθρώπινη φύση μας ως προς την παιδεία και την απαιδευσία της πλάθοντας με το νου σου μια κατάσταση όπως η ακόλουθη. Φαντάσου δηλαδή ανθρώπους σ' ένα οίκημα υπόγειο, κάτι σαν σπηλιά, που το άνοιγμά της, ελεύθερο στο φως σε μεγάλη απόσταση, θα απλώνεται σε όλο το πλάτος της σπηλιάς, και τους ανθρώπους αυτούς να βρίσκονται μέσα εκεί από παιδιά αλυσοδεμένοι από τα σκέλια και τον αυχένα ώστε να μένουν ακινητοποιημένοι και να κοιτάζουν μόνο προς τα εμπρός χωρίς να μπορούν, έτσι αλυσοδεμένοι καθώς θα είναι, να στρέφουν γύρω το κεφάλι τους· κι ένα φως να τους έρχεται από ψηλά κι από μακριά, από μια φωτιά που θα καίει πίσω τους, κι ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, στην επιφάνεια του εδάφους, να περνάει ένας δρόμος· κι εκεί δίπλα φαντάσου ένα τειχάκι χτισμένο παράλληλα στο δρόμο σαν εκείνα τα χαμηλά παραπετάσματα που στήνουν οι ταχυδακτυλουργοί μπροστά στους θεατές για να δείχνουν απο 'κει τα τεχνάσματά τους.
Το φαντάζομαι, είπε.
Έτσι φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι παρόλο που υπάρχουν παράλληλα και κάρβουνα και διαμάντια, και ενώ ουσιαστικά αποτελούνται από το ίδιο υλικό, λίγοι είναι αυτοί που μέσα από την διαδικασία της μετάλλαξης αυτής έχουν καταφέρει να φτάσουν στα ανώτερα επίπεδα της κατάστασης που μπορούν να φτάσουν.
Δεν φτάνει να είσαι κάτι, πρέπει αυτό το κάτι να το μεταλλάξεις στο καλύτερο.
Σε αντίστοιχες μετατροπές με κυρίαρχη αυτή της μετατροπής μετάλλου σε χρυσό, καταπιάνονταν οι αλχημιστές κάποιου επιπέδου μέχρι και την εποχή του μεσαίωνα. Η ίδια αυτή η μετατροπή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την ιατρική, την χημεία, την μεταλλουργία, αλλά και σε ένα διαφορετικό επίπεδο, την μετατροπή έμψυχου υλικού σε κάτι διαφορετικό. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της εκπαίδευσης, τρόπον τινά, μπορεί κάποιος να μετατρέψει ένα άγριο ζώο σε κατοικίδιο. Τα παραδείγματα εδώ μπορούν να είναι άπειρα και σίγουρα πολλά από αυτά είναι αποτέλεσμα αφ' ενός της αλχημικής και μαγικής τέχνης αρχαιοτάτων χρόνων και αφ' εταίρου της τεχνολογικής εξέλιξης που έχει προκύψει μετά την βιομηχανική επανάσταση του 18ου αιώνα.
Έτσι η σχέση μεταξύ δύο διαφορετικών συστατικών μπορεί να έχει την ίδια βάση, αλλά να πρόκειται για δυο πολύ διαφορετικά τελικά υλικά. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την περίπτωση του διαμαντιού και του κάρβουνου. Το κάρβουνο και το διαμάντι αποτελούνται από την ίδια μοριακή σύσταση, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και το κάρβουνο και το διαμάντι είναι στην ουσία το ίδιο ακριβώς υλικό. Το μόνο το οποίο αλλάζει είναι η δομή των μορίων στο κάθε ένα. Το διαμάντι έχει τα μόριά του τέλεια ευθυγραμμισμένα μεταξύ τους, ενώ στην περίπτωση του κάρβουνου,τα μόρια βρίσκονται σε μια άτακτη διάταξη. Για να γίνει η μετατροπή του κάρβουνου σε διαμάντι, πρέπει να επέλθουν μεγάλες αλλαγές σε επίπεδο χρόνου, πιέσεων και ζύμωσης, τέτοιες που δεν είναι εφικτό να γίνει από ανθρώπινο χέρι. Ο χρόνος που απαιτείται μπορεί να είναι της τάξεως των χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών και οι πιέσεις τέτοιες, που μόνο οι ογκόλιθοι της γης να μπορούν να προσφέρουν συνεπικουρούμενες από την ελκτική και μαγνητική ενέργεια της γης.
Αντίστοιχα, και ο άνθρωπος εξελίσσεται συνεχώς σε μια ατέρμονη διαδικασία μεταστοιχείωσης ή μετουσίωσης. Είναι τόσα πολλά αυτά τα οποία θα πρέπει να εναρμονιστούν στο ον άνθρωπος, που είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτή η αλλαγή να γίνει σε μια μόνο ζωή. Αρχίζοντας εσωτερικά στον άνθρωπο, θα πρέπει όλα όσα βρίσκονται μέσα στην ψυχοσύνθεση και το μυαλό του ανθρώπου να μπουν σε τέλεια τάξη, έτσι ώστε η ζύμωση που θα επέλθει από αυτή την αλλαγή να αντικατοπτριστεί και το εξωτερικό περίβλημά του. Αν και εφ' όσον ο άνθρωπος μπει σε αυτήν την διαδικασία της μετουσίωσης σε κάτι καλύτερο, πιο καθαρό, πιο κρυστάλλινο, τότε αυτή η αλλαγή θα επιφέρει και τις αντίστοιχες αλλαγές στο ίδιο του το σώμα. Δεν είναι εξ' άλλου λίγες οι αναφορές από την ιατρική και επιστημονική κοινότητα, ότι η ψυχολογία έχει την δυνατότητα να θεραπεύει το σώμα (Όταν ο νους θεραπεύει το σώμα, Manning Matthew, εκδόσεις Καστανιώτη - Επίδραση Placebo - Κβαντική Βιοανάδραση - Η Lissa Rankin, κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης ομιλίας της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης TED, εξήγησε την επίτευξη θεραπείας με τη σκέψη και μόνο.)
Θέτοντας τον άνθρωπο στην διαδικασία της μετουσίωσης, ξεκινάει μια αλχημική μετουσίωση, η οποία μετατρέπει τον άνθρωπο σε "μετάνθρωπο", σε διαμάντι, κάνοτάς τον έτσι διαυγή, μεγάλης αξίας και συμπαγή, όσο το ίδιο το διαμάντι. Τέτοια παραδείγματα έχουμε άπειρα στην χώρα μας, όσο και αν φαίνεται αυτό περίεργο ή αδύνατο. Αρκεί κανείς να σκεφτεί τους μύριους φιλοσόφους και επιφανείς της αρχαίας Ελλάδας, και θα καταλάβει αμέσως.
Βέβαια, για να γίνει αυτή η τεράστια αλλαγή, προϋποθέτει τουλάχιστον την εκ του ανθρώπου αποδοχή και θέληση για κάτι τέτοιο. Δυστυχώς στην εποχή που ζούμε, αυτό είναι μάλον μη αποδεκτό, και υπάρχουν πολλοί πολέμιοι αυτής της διαδικασίας.
Αν φανταστεί κανείς την συσχέτιση της κατάστασης του διαμαντιού με την κατάσταση του μετουσιωμένου ανθρώπου, ή "μετανθρώπου", θα δει πάρα πολλές ομοιότητες (όχι λιγότερες από αυτές του κάρβουνου με τον πρωτόγονο, ή μη εξελιγμένο άνθρωπο). Πόσο πιο συμπαγές είναι το διαμάντι από έναν Δράκοντα, ή έναν Λεωνίδα και πόσο διαυγέστερο μπορεί να είναι το διαμάντι από έναν Αριστοτέλη ή έναν Σωκράτη ή έναν Σοφοκλή;
Το δύσκολο είναι και θα παραμείνει η διαδικασία της μετάλλαξης, η οποία εκτός από χρονοβόρα είναι και απολύτως πιεστική, αφού η αντιστοιχία των πιέσεων της μετάλλαξης του διαμαντιού υφίσταται στην μετατροπή του ανθρώπου σε "καθαρό άνθρωπο". Και ποια η διαφορά της πίεσης του διαμαντιού από τα υπόλοιπα υλικά σε σχέση με την πίεση που υφίσταται ένας τέτοιος άνθρωπος από το ίδιο του το περιβάλλον, το οποίο δεν θα δεχτεί αμαχητί αυτή την εξέλιξη, αφ' ενός λόγω του νόμου της αδράνειας και αφ' εταίρου της αντίστασης των ιδίων ανθρώπων από τον μύθο της σπηλιάς του Πλάτωνα:
ΠΛΑΤΩΝ - ΠΟΛΙΤΕΙΑ - Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Μετὰ ταῦτα δή, εἶπον, ἀπείκασον τοιούτῳ πάθει τὴν
ἡμετέραν φύσιν παιδείας τε πέρι καὶ ἀπαιδευσίας. ἰδὲ γὰρ
ἀνθρώπους οἷον ἐν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἀναπεπτα-
μένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ μακρὰν παρὰ πᾶν
τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων ὄντας ἐν δεσμοῖς καὶ τὰ
σκέλη καὶ τοὺς αὐχένας, ὥστε μένειν τε αὐτοὺς εἴς τε τὸ
[514b] πρόσθεν μόνον ὁρᾶν, κύκλῳ δὲ τὰς κεφαλὰς ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ
ἀδυνάτους περιάγειν, φῶς δὲ αὐτοῖς πυρὸς ἄνωθεν καὶ πόρ-
ρωθεν καόμενον ὄπισθεν αὐτῶν, μεταξὺ δὲ τοῦ πυρὸς καὶ
τῶν δεσμωτῶν ἐπάνω ὁδόν, παρ’ ἣν ἰδὲ τειχίον παρῳκο-
δομημένον, ὥσπερ τοῖς θαυματοποιοῖς πρὸ τῶν ἀνθρώπων
πρόκειται τὰ παραφράγματα, ὑπὲρ ὧν τὰ θαύματα δεικνύασιν.
Ὁρῶ, ἔφη.
Μετάφραση
Ύστερ' από αυτά, είπα, δοκίμασε να απεικονίσεις την ανθρώπινη φύση μας ως προς την παιδεία και την απαιδευσία της πλάθοντας με το νου σου μια κατάσταση όπως η ακόλουθη. Φαντάσου δηλαδή ανθρώπους σ' ένα οίκημα υπόγειο, κάτι σαν σπηλιά, που το άνοιγμά της, ελεύθερο στο φως σε μεγάλη απόσταση, θα απλώνεται σε όλο το πλάτος της σπηλιάς, και τους ανθρώπους αυτούς να βρίσκονται μέσα εκεί από παιδιά αλυσοδεμένοι από τα σκέλια και τον αυχένα ώστε να μένουν ακινητοποιημένοι και να κοιτάζουν μόνο προς τα εμπρός χωρίς να μπορούν, έτσι αλυσοδεμένοι καθώς θα είναι, να στρέφουν γύρω το κεφάλι τους· κι ένα φως να τους έρχεται από ψηλά κι από μακριά, από μια φωτιά που θα καίει πίσω τους, κι ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, στην επιφάνεια του εδάφους, να περνάει ένας δρόμος· κι εκεί δίπλα φαντάσου ένα τειχάκι χτισμένο παράλληλα στο δρόμο σαν εκείνα τα χαμηλά παραπετάσματα που στήνουν οι ταχυδακτυλουργοί μπροστά στους θεατές για να δείχνουν απο 'κει τα τεχνάσματά τους.
Το φαντάζομαι, είπε.
Έτσι φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι παρόλο που υπάρχουν παράλληλα και κάρβουνα και διαμάντια, και ενώ ουσιαστικά αποτελούνται από το ίδιο υλικό, λίγοι είναι αυτοί που μέσα από την διαδικασία της μετάλλαξης αυτής έχουν καταφέρει να φτάσουν στα ανώτερα επίπεδα της κατάστασης που μπορούν να φτάσουν.
Δεν φτάνει να είσαι κάτι, πρέπει αυτό το κάτι να το μεταλλάξεις στο καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου