Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

Με ξύπνησε σήμερα το πρωί ο Νίκος. Τον είδα να στέκεται στην άκρη του κρεβατιού μου και να με κοιτάει με βλέμα βλοσυρό.

Τα λόγια του στα αυτιά μου χτύπαγαν σαν καμπάνα και παρόλο που τα ήξερα, κάθε του λέξη ήταν και ένα κατηγορώ για τις πράξεις και την απραξία μου.

"Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί", μου είπε, "και εμείς κοιτούσαμε σαν τα παιδιά."

Τα υπόλοιπα λόγια δεν χρειάζονται, είναι τα ίδια αυτά που πριονίζουν τα ποδάρια μας καιρό τώρα.

Τι κάνουμε συνέλληνες;

Πάλι σκύβουμε το κεφάλι σε όλους τουςοχτρούς που έχουν βάλει στόχο να τους ανήκουν τα προγoνικά μας;

Σηκώστε το κεφάλι ψηλά συνέλληνες. Δεν είμαστε εμείς προσκυνημένοι. Δεν είμαστε εμείς δούλοι. Ποτέ δεν υπήρξαμε. Είμαστε μια φυλή που αφήνειτα πράματα να γίνουν γιατί δεν δίνει σημασία. Και τα πράματα γίνονται χειρότερα και εμείς δεν έχουμε καμία όρεξη να τα πειράξουμε. Και όλοι νομίζουν ότι μας έχουν νικήσει. Και όλοι μας θεωρούν ένα έθνος χαμένο. Και όλοι προσπαθούν να τραφούν από το υποτειθέμενο πτώμα μας. Γιατί είναι τόσα αυτά που μπορούν να μας κλέψουν οι οχτροί, που ακόμα και από το πτώμα μας αν τραφούν νομίζουν ότι θα γίνουν καλύτεροι, οτι θα ψηλώσουν τον ίδιο τον δικό τους τον πήχη.

Αλλά δεν είμαστε νεκροί συνέλληνες. Δεν είμαστε καν κοιμισμένοι.

Η ώρα είναι τούτη που πρέπει να σταματήσουμε τους βαρβάρους να μας παίρνουν την γη των προγόνων μας. Να τους σταματήσουμε να μας ζητάνε κομμάτια από την ζωή μας. Δεν τολυς ανήκει. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα στα χώματα τούτα τα ιερά, ούτε γνώμη να έχουν ούτε ματιά να ρίχνουν.

Μην σκύβετε το κεφάλι μωρέ. Έτσι μπορούν να το πάρουν πιο εύκολα οι οχτροί. Και οχτρός είναι εκείνος που δεν θέλει το δικό μας το καλό.

Ξύπνιος είναι ο Έλληνας μωρέ! Κι όταν το αποφασίσει, ο θεός τους να τους λυπηθεί γιατί εμείς δεν θα το κάνουμε.

Δεν θα το κάνουμε, γιατί θα πρέπει να δώσοουμε λόγο. Σε αυτούς που μας δώσανε τα χώματα, την ιστορία, τη λεβεντιά, το φιλότιμο, την αρετή, αλλά και αυτούς που χύσανε το αίμα τους για να μπορούμε να 'χουμε λέφτερα τούτα τα χώματα. Κι όταν θα γίνουμε ένα με αυτά τα χώματα θα πρέπει να παραμείνουν λέφτερα.

Κι αν το δίκιο τους ζητήσουνε να βρούν όλοι αυτοί που τώρα το ζητάνε απ'  τους εχτρούς, να πάνε να το ζητήσουνε απου κείνους που όπλισαν το χέρι του κάθε αυτόχειρα.

Ακονίστε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν και στείλτε τους να πέσουνε στα βάθη του καιάδα!

Εγώ το χρωστάω στον πατριώτη μου τον Νίκο, τον σταυραετό της Κρήτης της λεβεντογέννας, τους εχτρούς στη θάλασσα να ρίξω και μακρυά από τα χώματα τα ιερά να τους ξεπροβοδίσω.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ! ΑΘΑΝΑΤΕ! Με την φωνή σου των οχτρών την λαλιά θα κόβω, με την δική μου το δίκιο θα ρίχνω κατα πάνω τους. Κι όταν θα κάνει ξαστεριά, όταν θα φλεβαρίσει, θα πάρω γλώσσα Ελληνική, να πάω να τους νικήσω.