ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ

Ω Διόνυσε, Ω Διόνυσε,
την πορφυρή ψυχή σου
πως θα 'θελα να έκλεινα στα χέρια σφαλιχτά.

Ω Διόνυσε ζωογόνησε
την ηχηρή ιαχή σου
και με ανάσα του Ουρανού ζωγράφισε αλυχτά.

Ω Διόνυσε, Ω Διόνυσε,
τους 'λεύτερους σπλαχνίσου
και δώστους φλόγες και ουρανούς να έχουν φυλαχτά.

Ω Διόνυσε, Ω Διόνυσε
Αθάνατε και Μέγα
με θείο πύρ ευλόγησε για να κρατούν σφιχτά.

Ω Διόνυσε, Ω Διόνυσε
τους τύραννους θυμίσου
και τον θυμό σου άφησε να τους καληνυχτά.

Ω Διόνυσε Πατέρα μου
δώσ'μας από το κρασί σου
και σπεύσε την Ανάσταση
και μην ξεκουραστείς
και ορμητικός να κατεβείς
την ώρα αυτής της μάχης
και στήσε τον χορό σου εκεί
που τώρα πια παλεύουνε οι Μαραθωνομάχοι.