Ό,τι εμείς οι άνθρωποι λέμε πόλεμο για την πίστη και την πατρίδα, τα κοράκια το λένε φαγοπότι - και ότι εμείς λέμε ήρωα, τα κοράκια το λένε νόστιμο κρέας.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ.


ΑΝΤΙΠΛΟΙΑΡΧΟΣ
Χ.ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ Π.Ν.

ΑΝΤΙΠΛΟΙΑΡΧΟΣ
Π. ΒΛΑΧΑΚΟΣ Π.Ν.

ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ
Ε.ΓΙΑΛΟΨΟΣ Π.Τ.

ΗΡΩΕΣ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑΤΕ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

''Όστις εταίρους δέδοικε, δούλος ων λέληθεν εαυτόν''. Αντισθένης.
όποιος φοβάται τους άλλους, γίνεται δούλος χωρίς να το καταλάβει.

Η πνευματική εξωστρέφεια και οξυδέρκεια του Ελληνικού Λαού, η αρχαία κληρονομική λεβεντιά, το αθάνατο ήθος του και ο ηρωικός του πλούτος, η ανεξάντλητη μεγαθυμία του, η Αγάπη και ο Ερωτας για την Πατρίδα και την Ελευθερία, η πύρηνη ψυχή του, είναι μερικά από τα σπουδαία χαρακτηριστικά που έχει.

Οχι, δεν ευλογώ τα γένια μου επειδή γεννήθηκα σε αυτόν τον μοναδικό τόπο, απλώς εκφράζω κάποιες σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν σήμερα το πρωϊ, όταν ανοίγοντας την τηλεόραση έπεσα πάνω σε μια εκπομπή που έδειχνε στο Σύνταγμα πρωί-πρωί, μια ουρά ανθρώπων να περιμένει υπομονετικά να πάρει κάποια τρόφιμα δωρεάν που κάποιοι παραγωγοί από την Βοιωτία προσέφεραν.

Κοίταζα αυτόν τον κόσμο που σιωπηλά με ένα τσιγάρο στο χέρι σαν λυχνάρι ευχών, σχεδόν δουλικά, περίμενε για να πάρει δύο σακούλες με πατάτες και καρότα, ενώ γελώντας σφιγμένα και έχοντας τυλίξει την βαθιά του μοναξιά, την ανωνυμία και τον φόβο του μέσα σε μάλλινα κασκόλ, σκούφους και μαύρα γυαλιά, έκλαιγε για το τώρα του, το πρίν και το μετά του.Εβλεπα αυτόν τόν καταπιεσμένο κόσμο να στέκεται, όρθιος, γυμνός μπροστά στους θεούς του χωρίς τα πυρομαχικά του και να περιμένει έναν ατελείωτο θάνατο.Αυτόν τον κόσμο που η φωνή του έχει χρόνια τώρα βραχνιάσει και δεν βγαίνει καθαρή.Εβλεπα την δουλία του φόβου στα μάτια του.

Εβλεπα την αγωνία του μην τυχόν και δεν περισσέψουν σακκούλες και δεν προλάβει κι αυτός να πάρει, μύριζα το χνώτο του, άκουγα την καρδιά του να θέλει να ξεμπερδέψει γρήγορα από εκεί και να φύγει και να χαθεί μέσα στην ομίχλη του πλήθους.

Οι Ελληνες όμως, δεν φοβόμασταν ποτέ.Οτι και να ήταν απέναντί μας, εμείς σηκώναμε το κεφάλι και πηγαίναμε μπροστά.Μόνο μπροστά, ποτέ πίσω.Ηταν και παραμένει για τον Ελληνα όνειδος να λιποτακτεί από την ζωή,από την ζωή του.Να παραδίνει τα όνειρά του, και την δύναμή του και ότι τον κάνει να διαφέρει από άλλους, αμαχητί.

Δούλοι δεν υπήρξαμε ποτέ.Οσο και αν κάποιοι κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να το αποδείξουν, δεν τους βγαίνει.Δεν σκύβουμε τον σβέρκο μας και δεν αρπάζουμε καρπαζιές.Ναι, και λάθη κάναμε και θα ξανακάνουμε γιατί μας αρέσει η περιπέτεια,το'χει το αίμα μας.

Ναι ρε, είναι μεγάλη μαγκιά να είσαι Ελληνας.Είναι μεγάλη διαστροφή να είσαι Ελληνας, να είσαι απίθανος,μοναδικός εραστής της Ζωής, να έχεις αλήτικη συμπεριφορά και όχι φάλτσα ψευτοκουλτούρα για να είσαι αρεστός,απλά αστός.Να μπορείς να κλαίς και να αφήνεις τα δάκρυά σου να τρέχουν χωρίς να φοβάσαι μην τυχόν σε περάσουν υπερβολικό.Γιατί ναι είμαστε υπερβολικοί σε όλα μας και σε όποιον γουστάρει.

Ναι ρε, είμαστε και υστερικοί και φωνάζουμε γιατί γουστάρουμε να ακούμε την ηχώ της φωνής μας στον ουρανό, μήπως και ακούσουν οι θεοί.

Ναι ρε ξενέρωτοι,ανέραστοι,ανοργασμικοί, μικροί ανόητοι και ανούσιοι,που ήρθατε εσείς να μας μάθετε των καθωσπρεπισμό των σαθρών αξιών σας, να παραστήσετε τους υπερ-ήρωες που ήρθαν για να λυτρώσουν και να σώσουν την Ελλάδα και στους οποίους πρέπει να υποταχτούμε.Εμποροι των εθνών.

Η φιλοσοφία σας περί Ελληνα μαζανθρώπου δεν περνάει εδώ.Τα καλούπια των σκέψεών μας τα φυλάμε καλά και οι σκέψεις μας θα σας εκδικούνται κάθε μέρα.

Η ΝΥΧΤΑ, ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΣ

Μια άλλη διήγηση για την αρχή των όντων παραδόθηκε από παλιά ιερά κείμενα,
που φύλαγαν οι οπαδοί και θαυμαστές του τραγουδιστή Ορφέα.Στην αρχή υπήρχε
η Νύχτα έτσι άρχισε αυτή η ιστορία .Νύχτα ονομαζόταν μια από τις θεές, και στον
Όμηρο ακόμα, μπρός στην οποία ο ίδιος ο ΖΕΥΣ στέκει με κάποιο θείο δέος.
Σύμφωνα με αυτή την διήγηση,η Νύχτα ήταν ένα πουλί με μαύρα φτερά.Γονιμοποιημένη
από τον άνεμο, η Νύχτα γέννησε το ασημένιο ΑΥΓΟ στον απέραντο κόλπο της σκοτεινιάς.
Από το Αυγό βγήκε ο γιός του ανέμου που φυσά, θεός με χρυσά φτερά.Ονομάζεται
ΕΡΩΣ,θεός της αγάπης,αυτό είναι ένα από τα ονόματα που είχε αυτός ο θεός.
Τα άλλα ονόματα που ξέρουμε,είναι πολύ φιλολογικά και εκφράζουν μόνο ωρισμένες
πλευρές αυτής της αρχαίας διήγησης.
Σε περίπτωση που ο θεός ονομάζεται Πρωτόγονος,σημαίνει πως αυτός ο θεός ήταν ο
<προτότοκος>όλων των άλλων θεών.
Το όνομα Φάνης εκφράζει εκείνο που έκανε μόλις βγήκε από το Αυγό,
ωδήγησε όλα τα πράγματα στο ΦΩΣ και φανέρωσε ό,τι μέχρι τη στιγμή εκείνηήταν
κρυμένο μέσα στο ΑΥΓΟ δηλαδή όλο τον κόσμο,πανω ήταν το κενό Ουρανός.
Κάτω το υπόλοιπο,κενό κάποτε δεν εννοούσε σύγχυση η ανακάτωμα δηλ,ΧΑΟΣ
από το αρχαίο <χαίνει> ο κενός χώρος,αργότερα με την εισαγωγή των ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ πήρε την σημερινή σημασία της.
Επίσης το υπόλοιπο δεν είναι ένα αφύσικο μείγμα, η ιστορία έχει ως εξείς
Κάτω και μέσα στο ΑΥΓΟ ήταν η Γη , ο Ουρανός και η Γη παντρεύτηκαν.
Αυτή η ενέργεια τους ωδήγησε στο ΦΩΣ και έφερε κατόπιν την ανάμειξει του ΕΡΩΤΟΣ,
ΈΤΣΙ γέννησαν το αδελφό ζευγάρι τον ΩΚΕΑΝΟ και την ΤΗΘΥ.



Αποσπάσματα από το βιβλίο ΜΥΘΟΛΟΓΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Κ.ΚΕΡΕΝΥΙ

ΝΟΣΟΣ

Όταν η ψυχή είναι πιο ισχυρή από το σώμα, τότε το συνταράσσει εσωτερικά και του προκαλεί διάφορα νοσήματα

Γι’ αυτό όποιος εργάζεται  διανοητικά με ένταση πρέπει να ασκεί ανάλογα το σώμα του, με τη γυμναστική. Και αντιστρόφως όποιος έχει κάλλος εξωτερικά θα πρέπει να ασκεί την ψυχή του, με τη φιλοσοφία.

Σώμα και ψυχή σε ισορροπία. Όπως δεν αρμόζει ένας κακός οδηγός σε καλό αυτοκίνητο ούτε ένας καλός οδηγός σε χαλασμένο αυτοκίνητο, γιατί και στις δύο περιπτώσεις θα επέλθει το ατύχημα έτσι και το σώμα που κουβαλά την ψυχή.

Το σώμα πρέπει να ασκείται μιμούμενο την μητέρα και τροφό του σύμπαντος, η κίνηση να γίνεται από τον εαυτό του προς τον εαυτό του και να μην προκαλείται από κάτι ξένο.

Βάλε τα πάθη σου σε τάξη, το ένα δίπλα στο άλλο σαν ναι φίλοι γιατί αν τα αφήσεις θα γίνουν εχθροί και θα σε νοσήσουν.

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι δημιουργοί των  μύθων ήταν άνθρωποι των Μυστηρίων της Ελληνικής

αρχαιότητος,οι οποίοι έλεγαν τους μύθους και με αλληγορικό τρόπο,μιλούσαν για τις πνευματικές αλήθειες των Εσωτερικών παραδόσεων.

Η Μυθολογία είναι μνημοτεχνικές και αλληγορικές εικόνες, οι οποίες περιγράφουν τα στάδια της πνευματικής εξελίξεως και της Θεογονίας.

Οι Ελληνικοί μύθοι είναι εμπνεύσεις μυστηριακές οι οποίες προστάτευαν την

αλήθεια από τους (απέξω).Δέν υπάρχουν μύθοι ανήθικοι,ανόητη,ψεύτικοι,

κατάλοιπα πρωτογόνων πρακτικών.

  Στην Πατρώα θρησκεία,τίποτα δεν είναι κριμένο και κρυφό για οποίον ξέρει 

να αποκρυπτογραφή  την Μυθολογία,γιατί όλες οι αλήθειες εκφράζονται με

σύμβολα.Απαιτείται μόνο να έχουμε το σωστό κλειδί, ώστε να μην αφήνονται σκοτεινά σημεία.                                  

 

Αλλο το φαίνεστε άλλο το είναι......

Νόμωι γάρ φησί γλυκό,
νόμωι πικρόν,
νόμωι θερμόν,
νόμωι ψυχρόν,
νόμωι χροιή,
ετεήι δέ άτομα καί κενόν

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

Φαινομενική είναι η αίσθηση τού γλυκού,
του πικρού,
του θερμού,
του ψυχρού,
των χρωμάτων।
Στην πραγματικότητα υπάρχουν
τα άτομα και το κενό


ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

ΠΛΑΤΩΝ

ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΕΒΔΟΜΟ ΒΙΒΛΙΟ

Μετά από αυτά όμως, είπα, φαντάσου την ανθρώπινη φύση ως προς την παιδεία και την απαιδευσία, σαν μια εικόνα που παριστάνει μια τέτοια κατάσταση. Δες λοιπόν με τη φαντασία σου ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που να έχει την είσοδό της ψηλά στην οροφή, προς το φως, σε όλο το μήκος της σπηλιάς μέσα της να είναι άνθρωποι αλυσοδεμένοι από την παιδική ηλικία στα πόδια και στον αυχένα, έτσι ώστε να είναι καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και να μπορούν να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην είναι σε θέση, εξαιτίας των δεσμών, να στρέφουν τα κεφάλια τους ολόγυρα. Κι οι ανταύγειες της φωτιάς που καίει πίσω τους να είναι πάνω και μακριά από αυτούς. Και ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, προς τα πάνω, να υπάρχει ένας δρόμος που στο πλάι του να είναι χτισμένο ένα τοιχάκι, όπως τα παραπετάσματα που τοποθετούν οι θαυματοποιοί μπροστά από τους ανθρώπους, και πάνω απ' αυτά τους επιδεικνύουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.

Βλέπω, είπε.

Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι μιλούν και άλλοι μένουν σιωπηλοί.

Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους συνάμα δεσμώτες, είπε.

Μα είναι όμοιοι με μας, είπα εγώ και πρώτα και κύρια, νομίζεις πως αυτοί έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και που αντανακλούν ακριβώς απέναντί τους στον τοίχο της σπηλιάς;

Μα πως είναι δυνατόν, είπε, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ' όρου ζωής;

Κι από αυτά που μεταφέρονται ; Δεν θα έχουν δει ακριβώς το ίδιο;

Τι άλλο;

Κι αν θα μπορούσαν να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν νομίζεις πως σ' αυτά που βλέπουν θεωρούν πως αναφέρονται οι ονομασίες που δίνουν;

Αναγκαστικά.

Τι θα συνέβαινε, αν το δεσμωτήριο τους έστελνε αντίλαλο από τον απέναντι τοίχο, κάθε φορά που κάποιος από τους περαστικούς μιλούσε, νομίζεις πως θα θεωρούσαν πως αυτός που μιλάει είναι τίποτε άλλο από τη φευγαλέα σκιά;

Μα το Δία, όχι βέβαια, είπε.

Και σε κάθε περίπτωση, είπα εγώ, αυτοί δεν θα θεωρούν τίποτα άλλο σαν αληθινό, παρά τις σκιές των αντικειμένων.

Απόλυτη ανάγκη, είπε.

Σκέψου όμως, είπα εγώ, ποια θα μπορούσε να είναι η λύτρωσή τους και η θεραπεία τους και από τα δεσμά κι από την αφροσύνη, αν τους συνέβαιναν τα εξής: Αν κάθε φορά, δηλαδή, που θα λυνόταν κάποιος και θ' αναγκαζόταν ξαφνικά να σταθεί και να βαδίσει και να γυρίσει τον αυχένα του και να δει προς το φως, κι όλ' αυτά θα τα έκανε με μεγάλους πόνους και μέσα από τα λαμπυρίσματα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εκείνα, που μέχρι τότε έβλεπε τις σκιές τους, τι νομίζεις πως θ' απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε πως τότε έβλεπε φλυαρίες, ενώ τώρα είναι κάπως πιο κοντά στο ον και πως έχει στραφεί προς όντα που πραγματικά και βλέπει με σωστότερο τρόπο, και αν του έδειχνε το καθένα από αυτά που περνούσαν, ρωτώντας τον τι είναι και αναγκάζοντάς τον ν' αποκριθεί, δεν νομίζεις πως αυτός θ' απορούσε και θα νόμιζε πως αυτά που έβλεπε τότε ήταν πιο αληθινά από τα τωρινά που του δείχνουν;

Και πολύ μάλιστα, είπε.

Κι αν λοιπόν τον ανάγκαζε να βλέπει προς το ίδιο το φως, δεν θα πονούσαν τα μάτια του και δεν θα έφευγε για να ξαναγυρίσει σ' εκείνα που μπορεί να δει καλά, και δεν θα νόμιζε πως εκείνα στην πραγματικότητα είναι πιο ευκρινή από αυτά που του δείχνουν;

Έτσι, είπε.

Και αν, είπα εγώ, τον τραβούσε κανείς με τη βία από εκεί, μέσα από ένα δρόμο κακοτράχαλο κι ανηφορικό, και δεν τον άφηνε, πριν τον τραβήξει έξω στο φως του ήλιου, δεν θα υπέφερε τάχα και δεν θα αγανακτούσε όταν τον έπαιρναν, κι αφού θα έφτανε στο φως, δεν θα πλημμύριζαν τα μάτια του από τη λάμψη και δεν θα του ήταν αδύνατο να δει ακόμα κι ένα απ' αυτά που τώρα ονομάζονται αληθινά;

Όχι βέβαια, δεν θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, είπε.

Έχω την εντύπωση πως θα χρειαζόταν να συνηθίσει, αν σκοπεύει να δει τα πράγματα που είναι πάνω. Και στην αρχή θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει καλά τις σκιές, και μετά απ' αυτό, πάνω στην επιφάνεια του νερού τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων, και κατόπιν αυτά τα ίδια. Και μετά από αυτά, τ' αντικείμενα που είναι στον ουρανό και τον ίδιο τον ουρανό θα μπορούσε να δει ευκολότερα τη νύχτα, βλέποντας το φως των άστρων και της σελήνης, παρά στη διάρκεια της μέρας, τον ήλιο και το ηλιόφως.

Πως όχι;

Τελευταίο θα μπορούσε νομίζω να δει τον ήλιο, όχι στην επιφάνεια του νερού ούτε σε κάποια διαφορετική θέση τα είδωλά του, αλλά θα μπορούσε να δει καλά τον ήλιο καθαυτό στο δικό του τόπο και να παρατηρήσει προσεκτικά τι είδους είναι.

Κατ' ανάγκη, είπε.

Και μετά θα συλλογιζόταν τότε για κείνον, πως αυτός είναι που ρυθμίζει τις εποχές και τους χρόνους και που κανονίζει τα πάντα στον ορατό κόσμο, καθώς και ο αίτιος, κατά κάποιο τρόπο, όλων εκείνων που έβλεπαν αυτοί.

Είναι φανερό, είπε, πως αυτά θα συμπεράνει ύστερα από τα προηγούμενα.

Τι λες λοιπόν; Όταν αναλογίζεται την πρώτη του κατοικία και την εκεί σοφία που είχε αυτός και οι τότε συνδεσμώτες του, δεν νομίζεις πως θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για τούτη την αλλαγή και θα οικτίρει τους άλλους;

Και πολύ μάλιστα.

Κι αν υπήρχαν μεταξύ τους τότε κάποιες τιμές και έπαινοι και βραβεία γι' αυτόν που θα μπορούσε να διακρίνει πιο καθαρά αυτά που περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και γι' αυτόν που θα μπορούσε να θυμηθεί περισσότερο ποια συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια μετά και ποια ταυτόχρονα, και έτσι θα μπορεί να προβλέπει τι θα έρθει στο μέλλον, νομίζεις πως αυτός θα κατεχόταν από σφοδρή επιθυμία και θα ζήλευε τους τιμημένους από κείνους και τους μεταξύ εκείνων κυρίαρχους ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και πολύ θα επιθυμούσε "να ήταν ζωντανός στη γη κι ας δούλευε για άλλον, που είναι ο φτωχότερος" και θα προτιμούσε να έχει πάθει τα πάντα, παρά να νομίζει εκείνα που νόμιζε και να ζει έτσι εκεί;

Έτσι νομίζω τουλάχιστον, είπε, πως θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε παρά να ζει έτσι.

Και τώρα βάλε στο μυαλό σου το εξής, είπα εγώ. Αν κατέβει αυτός πάλι και καθίσει στον ίδιο θρόνο, δεν θα ξαναγεμίσουν τάχα τα μάτια του σκοτάδι, αφού ήρθε ξαφνικά από τον ήλιο;

Και πολύ μάλιστα, είπε.

Αν χρειαζόταν ν' ανταγωνιστεί αυτός με κείνους τους παντοτινούς δεσμώτες, λέγοντας την άποψή του σχετικά με τις σκιές, καθόσον χρόνο η όρασή του είναι αμβλεία, πριν προσαρμοστούν τα μάτια του, και για να συνηθίσουν δεν θα χρειαζόταν και τόσο μικρός χρόνος, άραγε δεν θα προκαλούσε περιπαιχτικά γέλια και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν πως με το ν' ανεβεί επάνω, γύρισε με καταστραμμένα τα μάτια του και πως δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσουν καν να πάνε επάνω; Και αυτόν που θα επιχειρήσει να τους λύσει και να τους ανεβάσει, αν τους δινόταν κάπως η ευκαιρία να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;

Αναμφίβολα, είπε.

Αυτή την εικόνα λοιπόν, φίλε μου Γλαύκωνα, είπα εγώ, πρέπει να την προσαρμόσεις σε όλα όσα είπαμε πρωτύτερα και να παρομοιάσεις τον ορατό κόσμο με την κατοικία του δεσμωτηρίου, και τη φωτιά που αντιφέγγιζε μέσα σ' αυτή με τη δύναμη του ηλιακού φωτός. Αν όμως παρομοιάσεις την ανάβαση και τη θέα των αντικειμένων, που βρίσκονται στον επάνω κόσμο, με την άνοδο της ψυχής στον νοητό κόσμο, δεν θα σφάλεις ως προς τη δική μου άποψη, αφού επιθυμείς να την ακούσεις. Κι ο θεός τουλάχιστον ξέρει αν τυχαίνει να είναι αληθινή. Εμένα λοιπόν έτσι μου φαίνεται. Πως στην περιοχή του γνωστού η ιδέα του αγαθού είναι τελευταία και μετά βίας διακρίνεται, όταν όμως τη διακρίνει κανείς δεν μπορεί να μην συλλογιστεί πως αυτή είναι η αιτία για όλα γενικά τα σωστά και καλά πράγματα, γεννώντας μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και γιατί μέσα στον νοητό κόσμο αυτή είναι που διευθύνει και παρέχει την αλήθεια και τον νου και πως πρέπει να την ατενίσει οπωσδήποτε αυτός που εννοεί να ενεργήσει φρόνιμα και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή.

ΕΡΡΩΣΘΕ

Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ (κάποιες σκέψεις)

Κατά την παράδοση, ολόκληρο το σώμα του φυσικού νόμου χωρίζεται σε δώδεκα (12) ΝΟΜΟΥΣ, έξη (6) οι οποίοι αφορούν τις εφαρμογές της μεριστής ουσίας και έξη (6) της συνεχούς ουσίας.

Για κάθε νόμο έχει την ευθύνη μια ανώτερη προσωπικότητα και έτσι έχουμε έξη θηλυκές θεότητες που έχουν σαν σκοπό την τήρηση των νόμων της μεριστής ουσίας και έξη αρσενικές θεότητες που ο σκοπός τους είναι η τήρηση των νόμων της συνεχούς ουσίας.

Οι 12 ΝΟΜΟΙ (Δωδεκάθεο) κυριαρχούν  επί της γής και επί ολοκλήρου του Γαλαξία και τέλος ακόμα και  αρχαιότατες ανώτερες οντότητες υπακούουν στους  Νόμους.

Τις αρχαίες αυτές οντότητες ο Ορφέας τις ονομάζει Νύκτα και λέει οτι ο Ζεύς γαλουχείται και διδάσκεται μέσα στο άντρο της Νυκτός.

Μεταξύ αυτών των θείων οντοτήτων συγκαταλέγονται η Δίκη, η Θέμις και οι Ευμενίδες.

Οι Ευμενίδες και άλλες ανώτερες θείες καταστάσεις, εικονίζονται πολλές φορές με μη ανθρώπινη μορφή. Αυτό γίνεται για να τονισθή οτι είναι αρχαιότατες, προς της εμφανίσεως της ζωής επί της γής και οτι προήλθαν απο άλλους πλανήτες.

Επίσης βλέπουμε τους Ολύμπιους Θεούς να αγωνίζονται κατά των αρχαίων αυτών Θεών.

Η πάλη των Ολυμπίων  Θεών με Θείες οντότητες άλλου επιπέδου, σημαίνει την πάλη για την εξελεκτική άνοδο σε ανώτερα επίπεδα συμφώνα με τον Νόμο της Θείας Εξελίξεως, για αυτό στην πάλη πάντοτε νικητές είναι οι Θεοί του ανωτέρου επιπέδου.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Κάθε που σε φερν' η αυγή,
κάθε που σε παίρνουν τα σκότη,
φαίνεσαι στον κόσμο καταπόρφυρος,
Θεέ πατέρα,αιματοπότη!
  Απο αίμα ένα λουτρό σου αθανατίζει ή
ακαταμέτρητη ωραιότη,
το αίμα θρέφει σε και ζώνει σε, Θεέ πατέρα,αιματοπότη!
Γιά να σβήσουμε τη δίψα σου,
θύματα χιλιάκριβα σου σφάζουμε,τα μονόκλωνα παιδιά μας.
Άν και αυτά δε σε χορταίνουν,σου ετοιμάζουμε μια θάλασσα μ' όλο το αίμα απ' την καρδιά μας!




ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
(ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ)

Μια τόση δα έμπνευση.

Πολλές φορές οι εμπνεύσεις έρχονται την νύχτα σαν σκιές, αργά, σιωπηλά, την ώρα εκείνη που κάποιοι από μας αντί να κοιμούνται ψυθιρίζουν λόγια σοφά και μυστικά και με τα φτερά τους ταξιδεύουν στο σύμπαν, στους κόσμους, στην σελήνη και στα άστρα της.

Οι εμπνεύσεις έρχονται εκείνη την ώρα που η ψυχή μεθυσμένη από το κόκκινο κρασί της, θέλει να ουρλιάξει σαν την Μαινάδα που ψάχνει απεγνωσμένα στους κήπους της να δωθεί άνευ όρων στον τρελό έρωτα του χρυσού Διονύσου.

Εκείνη την ώρα που ο ουρανός χαιδεύοντας τα μαύρα γένια του, μηδιάζει κρυφά και συνωμοτικά, αφήνοντας χωρίς στρατιώτες τα κάστρα του και περιμένοντας εκείνες τις αντάρτισσες ψυχές να πάνε να κλέψουν τις κόρες του.

Ο Ερωτας και η Ψυχή, μαζί, είναι η Ιερή Πηγή που η κάθε αστερόσκονη πίνει την αμβροσία της έμπνευσης.

Ας μην αφήσουμε ποτέ κανέναν να μας σταματήσει από τα ατελείωτα ταξίδια της ψυχής μας.Ας ακούμε για πάντα τον ήχο της λύρας του Απόλλωνα να μας νανουρίζει στα σύννεφα.Ας παραμείνουμε για πάντα ερωτευμένοι με την Ζωή και το ταξίδι που μας πάει.Ας είμαστε για πάντα μικροί μακάριοι θεοί που παίζουν στους αστερισμούς της Αιώνιας Γνώσης.


Το σκοτάδι ήρθε
Το σκοτάδι έφυγε
Ας κρατήσουμε την υπόσχεση

Τι είναι ο νόμος;

Πραγματικά, στις μέρες μας θα ήθελα να σταθούμε λίγο και να δούμε τι είναι ο
νόμος.

Νόμος στις μέρες μας είναι αυτό το οποίο δημιουργείται σαν κανόνας
από <ἑκλεγμένους> για να διασφαλίσουν την ασφαλέστερη λειτουργία του συστήματος
το οποίο έχουν δημιουργήσει.

Σε αντίθεση με τους αρχαίους, του θεϊκούς και τους νόμους της φύσεως, οι νόμοι
σήμερα, εξυπηρετούν πάντα κάποια συμφέροντα, τα οποία είναι πια εμφανέστατο ότι
δεν εξυπηρετούν τους πολλούς, και σχεδόν πάντα, δεν εξυπηρετούν αυτούς για τους
οποίους φτιάχνεται ο νόμος, εκτός και αν αυτοί είναι οι ίδιοι οι νομοθέτες ή
στενού τους κύκλου.

Κανένας νόμος, και κρινόμενου εκ του αποτελέσματος, τόσο όσο και από το γιατί
έχει φτιαχτεί οποιοσδήποτε νόμος, δεν είναι φτιαγμένος για να εξυπηρετεί την
μάζα, το σύνολο του Ελληνικού λαού (και όχι μόνο) αλλά και την πλειοψηφία τις
περισσότερες φορές.

Στο πλείστο των περιπτώσεων όταν δημιουργείται και ψηφίζεται ένας νόμος,
τουλάχιστον τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και όταν αυτός ο νόμος είναι
φτιαγμένος για συγκεκριμένες ομάδες, τότε αυτός ο νόμος σχεδόν ποτέ δεν
εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ομάδων.

Για παράδειγμα, κανένας νόμος φτιαγμένος για τους αγρότες (και εξαιρούνται οι
νόμοι για την οικονομική ενίσχυση, διότι με αυτούς πλουτίζουν περισσότερο οι
νομοθέτες παρά οι αγρότες) δεν εξυπηρετεί το σύνολο του αγροτικού πληθυσμού,
και για αυτό, φθίνει με γεωμετρικούς ρυθμούς η γεωργία στην χώρα μας.

Όποτε γίνεται κάποιος νόμος οικονομικός, τα μέγιστα οφέλη έχει ο ψηφίζων τον
νόμο, καθώς και οι παρατρεχάμενοί του.

Δεν αποδέχομαι επου δενει, τους πολιτικούς ως νομοθέτες, πολλώ δε μάλλον,
πολιτικούς που δεν έχουν ουδεμία σχέση με το αντικείμενο το οποίο για το οποίο
νομοθετούν.

Θα είναι σαν κάποιος ναυτικός να βγάζει νόμους για τις μοδίστρες και τις
κομμώτριες, ορίζοντας τις λεπτομέρειες της καθημερινής τους εργασίας και το
ανάποδο.

Στα δε πλαίσια της οικονομικής πολιτικής, οι νόμοι, καθώς είναι πασιφανές και
προφανές, και αυταπόδεικτο και ηλίου φαεινότερον, ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΔΟΣΟΥΝ.

Καλύτερο είναι να ρωτήσουν τους γέροντες στα καφενεία για την δική τους γνώμη
και να εφαρμόσουν αυτολεξί ότι πουν. Το αποτέλεσμα αυτών των νόμων ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ
ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από το αποτέλεσμα όλων των νόμων για την οικονομία των τελευταίων
είκοσι και πλέον ετών.

Ψηφίστε τους λοιπόν και αφήστε μας εμάς να πεθάνουμε. Τουλάχιστον περήφανοι στον Άδη θα κατεβούμε!

Όνειρα.....

Κανένας δεν έχει μαντική θεόπνευστη δύναμη, όταν είναι ξύπνιος, αλλά μόνο στον ύπνο του, τότε που είναι περιορισμένη η δύναμη της σκέψης του.
Γνώρισμα του ανθρώπου που έχει τα λογικά του είναι να θυμάται όσα ονειρεύεται στον ύπνο του και με τη βοήθεια της μαντικής και της θεϊκής έμπνευσης που του δίνει η θεϊκή δύναμη και έμπνευση να αναλύει με τη λογική όλα. 

Ενώ όποιος χτυπήθηκε από μανία και εξακολουθεί να βρίσκεται στην κατάσταση αυτή δεν είναι σε θέση να κρίνει όσα φαίνονται ή ακούονται.

Αλλά από παλιά λέγεται ότι μόνο στο λογικό άνθρωπο ταιριάζει να αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν, γύρω του και τον εαυτό του.

Πλάτων, Τίμαιος (ΧΧΧΙΙ 72e)

Εσύ θυμάσαι τα όνειρά σου;

«ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα μη το αφήνεις γι’ αύριο…»

λαϊκή παροιμία

Όσο και να θέλουμε να μη κοιτάμε πίσω, το παρελθόν πάντα θα μας ακολουθεί κι ακόμα χειρότερα ξαφνικά θα βρίσκεται μπροστά μας. Σαν εφιάλτης..

Είναι καιρός να δώσουμε νόημα στην ύπαρξη μας .

Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, δείτε τα 300 βαμπίρ πόσα κατάφεραν.

Σπαταλήθηκε πολύς  χρόνος, δε βρίσκετε; Θα τους δώσουμε κι’ άλλο; Τον αξίζουν; Αλήθεια θα δίναμε την ίδια παράταση χρόνου αν βλέπαμε ένα μωρό να κινδυνεύει να πέσει από το γκρεμό???

Είναι μαζί και το δικό μας μωρό, αυτό που κρύβουμε μέσα μας….

Το άσπρο χαρτί είναι μπροστά σου. Το άσπρο χαρτί είναι ο καθρέφτης σου. Καιρός να γράψεις την δική σου ιστορία.

Ασαφής οδηγία προς εγκλωβισμένους

Όταν ξαφνικά κάποιο πρωί ανοίξει ο ουρανός και βγει από μέσα μια φλεγόμενη μάζα η οποία θα κατευθυνθεί φωτίζοντας καθ' όλη την κάθοδο όλες τις γύρω χώρες, προς τα παράλια που κάποτε είχε ξανάρθει, τότε βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων θα γεννηθεί μια περίεργη θέρμη. Μια θέρμη τέτοια που θα καίει όλες τις παλιές αμαρτίες στον ίδιο το σταυρό που κάθε μία τους κάρφωνε για πάντα τις ζωές.

Ίσως να μην καταλάβει κανείς τίποτε, ίσως πάλι ακόμα λιγότερα να ξέρει ο βροτός, αλλά ανάλαφρη η ψυχή του το φώς θα δεχθεί και θα αγαλλιάσει, στέλνοντας στα τάρταρα τους ίδιους τους δαίμονες που τόσα χρόνια για θεούς προσκύναγε φοβόμενος για την ψυχή του.

Γράμμα στον Αι- Βασίλη έστω και καθυστερημένα

Γράμμα στον Αι- Βασίλη έστω και καθυστερημένα

Αγιε Βασίλη, το όνομά μου είναι Σοφία και είμαι 14 χρονών.। Μένω στην όμορφη πόλη των Αθηνών μαζί με την οικογένειά μου.। Είναι η τελευταία φορά που σου γράφω γράμμα μιας και ποτέ δεν κατάφερες να πραγματοποιήσεις τις ευχές μου.। Πάντα περίμενα μήπως και μου έφερνες και μένα κάποιο δώρο, αλλά μάταια.।Δεν πειράζει εγώ σε συγχωρώ. । Τώρα να διαβάσεις τα θέλω μου για την καινούργια χρονιά। Ξέρω ότι μπορεί να φαίνονται πολλά όμως δεν είναι। Αν μπορείς να βοηθήσεις θα χαρώ πολύ, αν πάλι δεν μπορείς δεν πειράζει μπορώ και μόνη μου.

Χρόνια Πολλά να περνάς όμορφα και χαιρετίσματα στα ελαφάκια.

ΘΕΛΩ

• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να έχουν να φάνε.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να έχουν νερό να πιούν.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να μπορούν να αναπνέουν.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να μπορούν να ζούν.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να παίζουν ξέγνοιαστα.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να μπορούν να σκέφτονται.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να μην φοβούνται.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να ελπίζουν.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να μπορούν να αγαπούν.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να γελάνε.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να έχουν το κεφάλι ψηλά.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να είναι ελεύθερα.
• Θέλω τα παιδιά της Ελλάδας να παραμείνουν Ελληνες.

Θέλω για τούτη την χρονιά που ήρθε φουριόζα να πάρει,να δώσει,να αφήσει,να κρατήσει, να ξεχάσει και να θυμηθεί, όλες μου οι ευχές να ακουσθούν στους θεούς και στους δαίμονες, στους αγγέλους και στο απέραντο σύμπαν.

Θέλω αυτή η χρονιά να πάρει την χλιαρότητα αυτής της ξεπεσμένης,γκρίζας και άοσμης κοινωνίας που ντυμένη ακριβά και αποκριάτικα σαν μισόγυμνη σαντέζα κοιμάται βαθιά, κουρασμένα και ανήσυχα περιμένοντας την σειρά της για το επόμενο τραγούδι.

Θέλω να πάρει την φθήνια και την υποκρισία της ψευτοπροσήλωσης των δηθενάρετων πιστών της και των σαχλών προσκυνημάτων της στα θεία και στον γιαλαντζή θεό της για λόγους κοινωνικούς.

Θέλω να πάρει το χαμόγελο της σιγουριάς και επιτυχίας από τους παροχείς-συντηρητικούς αξιοθρήνητους πολιτικούς με την πνευματική σηψαιμία που θριαμβολογούν μέσα σε αυτό το πολιτικό τσίρκο των 300 γκιογκιόθρονων και ορκίζονται στο όνομα της απόλυτης ειλικρίνειας έναντι αυτού τού λαού ουρλιάζοντας ότι "προσπαθούν να σώσουν την χώρα από το χάος" την ίδια στιγμή που οι ίδιοι εγκλημάτισαν εναντίον του.

Θέλω αυτή η χρονιά να πάρει την κακία και τον φόβο από τις ψυχές των Ελλήνων.

Θέλω να πάρει τις σκιές όλων αυτών των που νομίζουν ότι φρουρούν Θερμοπύλες, ενώ εκείνοι καθημερινά παραδίδουν άνευ όρων και σιωπηλά την μαγεία και την δύναμη αυτού του τόπου σε βαρβάρους και πνευματικά αλλήθωρους.

Θέλω αυτή η χρονιά να δώσει την λαχτάρα για απελευθερωτική γνώση, ανταρσία στις μονότονες σκέψεις μας, πνευματικές παλίρροιες, δυνατή σοφία,αγάπη, ηρωισμό και έρωτα.

Θέλω αυτή την χρονιά η ψυχή και το πνεύμα να σκηνοθετήσουν το ωραιότερο έργο αναγέννησης που παίχθηκε ποτέ στο θέατρο της ίδιας της ζωής। Και αυτή την φορά δεν θα είμαστε πια κομπάρσοι μα μόνο πρωταγωνιστές.। Οι δεύτεροι και τρίτοι ρόλοι καταργούνται.।

Θέλω αυτή η χρονιά να δώσει γέλιο και χαρά και ευτυχία και αθωότητα σε όλους τους Ελληνες γιατί τους τα έκλεψαν ύπουλα και αυτό δεν ήταν φρόνιμο.

Θέλω αυτή η χρονιά να δώσει μόνο νίκες και δάφνες σε όλους αυτούς που πίστεψαν ότι άξιζαν αλλά ποτέ τους δεν πήραν βραβείο.

Θέλω να δώσει δικαιοσύνη σε όλους εκείνους που αισθάνθηκαν αδικημένοι και μάταια περίμεναν ένα κονσερβοποιημένο χαρτί για να τους επιβεβαιώσει το δίκιο τους.

Θέλω να δώσει ιδιοφυή οράματα σε όλους για να μην ξεχνούν τον λόγο της υπάρξής τους.

Θέλω να δώσει χρυσά και γαλάζια όνειρα σε όλους αυτούς που πάντα ταξίδευαν σε όλο το σύμπαν με μόνο καπετάνιο το μυαλό τους.

Θέλω αυτή η χρονιά να δώσει Εφιάλτες στις νεκρές ψυχές των άθλιων και ξεπερασμένων.

Θέλω να δώσει το κόκκινο της ομορφιάς στις γυναίκες και το μαύρο της ανδρείας στους άνδρες.

Θέλω να βρέχει αγγέλους κάθε μέρα στην Ελλάδα...

Θέλω η χρονιά αυτή να αφήσει μόνον τα γέλια των παιδιών και αυτά μπορεί να είναι λίγα όμως ακούγονται ψηλά...

Θέλω η χρονιά αυτή να κρατήσει το λόγο της όπως και εγώ τόσα χρόνια.

Θέλω να μην ξεχάσει αυτά που της ζήτησα και να θυμάται πάντα πως είναι τα θέλω μιας 14χρονης..

Δεν ξεχνώ ποτέ ότι είμαι Ελληνίδα και αυτό θα το έχω βάρος μου μια ζωή.

(Από το blog Πραρψυχ(ρ)ολγία)

Η αξίωση...

Η αξίωση να κατακτά κανείς τη γνωσή του πνευματικού κόσμου με υλικά μέσα είναι πράγματι παράλογη ,αυτή η γνώση έγκειται μόνο σε μας αν θα μπορέσουμε να βρούμε τις αρχές της και όχι στα έξωτερικα αντικείμενα.
(RENE GUENON )

ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ;

Ήρθαν
ντυμένοι φίλοι
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.

Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ”

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΥΣ

ΜΥΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΥΗΤΟΥΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ

ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΞΕΡΝΑΕΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΒΡΩΜΕΡΟ

ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΧΩΜΑ ΙΕΡΟ ΑΠΟ ΘΕΟΥΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ

ΕΡΡΩΣΘΕ

Φτάνει η ανταγωνιστικότητα πια.

Έχω βαρεθεί να ακούω τόσο καιρό τώρα για την περιβόητη ανταγωνιστικότητα.

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι εννοούμε με αυτή την έννοια;
Να ανταγωνιστούμε στις τιμές τους κινέζους; Να ανταγωνιστούμε στους μισθούς τους κορεάτες;
Να ανταγωνιστούμε τι; Τα προϊόντα; Δηλαδή να φτιάχνουμε πιό ψεύτικα πράγματα τα οποία θα είναι πιο φθηνά; Και με τί; Με υλικά φθηνότερα;
Δηλαδή η σαμπάνια και το μαύρο χαβιάρι έχουν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και θα πρέπει να ρίξουν τις τιμές τους; Μήπως και οι Ferrari δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικές σε σχέση με τα ινδικά tata;
Η μήπως θα πρέπει οι υπηρεσίες των επιστημώνων μας να είναι ανταγωνιστικές; Μήπως πρέπει οι επιστήμονες να μην πληρώνονται, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας για "να πάνε καλά τα πράγματα";
Τότε γιατί δεν είμαστε το ίδιο ανταγωνιστικοί και στους υπουργούς;
Τι σημαίνει τελικά ανταγωνιστικότητα; Σημαίνει να μπορούμε να έχουμε παράνομη παιδική εργασία που είναι σχεδόν δωρεάν; Σημαίνει να έχουμε ένα κράτος σκλάβων και τιμωρημένων;

Ανταγωνιστικότητα δεν σημαίνει τίποτε για την Ελλάδα, και είναι μια εφεύρεση των κάκιστων πολιτικών που έχουν πουληθεί στα ξένα συμφέροντα.

Αν έπρεπε να υπάρχει μια ανταγωνιστικότητα, αυτή θα έπρεπε να είναι μεταξύ των κρατών, για το ποιό κράτος έχει σε καλύτερη κατάσταση τους ίδιους τους πολίτες του.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ........ ας πούμε

Καλή χρονιά ακούς δεξιά και αριστερά τι καλά που θάτανε να το πιστεύαμε....... αλλά επίσης όσο περισσότερες φορές το λέμε στο τέλος θα γίνει βίωμα δηλ΄θα περνάμε σκατά και θα λέμε έχει και χειρότερα οπότε τα κεφάλια μέσα και δουλεία έχει ο θεός θα πούνε κάποιοι άλλοι φυσικά αφού φρόντισαν οι εκπρόσωποι του να μαζέψει τα προς το ζειν και ξέρεις ένας αιώνιος πόσα έξοδα και χρήμα ακόμα και αίμα χρειάζεται κατά μαύρους καιρούς όταν διψάει?............. Και καλούμαστε πάλι μια χούφτα άνω-θρωποι να αφυπνίσουμε ένα λαό ένα πλανήτη ένα κόσμημα ή ένα γάλα ΑΞΙΑΣ πωπωπω όνειρο ζω μη με ξυπνάτε ΕΛΛΗΝΑ ΞΥΠΝΑ